باید به تیم ذوب آهن احترام گذاشت. تیمی که بهترین بازیهای کل فوتبال ایران را در چند سال اخیر نمایش می دهد. باید از موفقیت این تیم خوشحال بود. موفقیت این تیم یعنی موفقیت دانش و خودباوری و متانت و درست کاری ابراهیم زاده در برابر هوچی گری و لات بازی و دروغ گویی قلعه نوعی و دودوزه بازی و کوچکی و هنرپیشگی قطبی.همان دو مربی که در دو سال گذشته قهرمانی لیگ برتر را از دست او ربوده اند. در زمانیکه پس از بازی حماسی این تیم در عربستان و صعود به فینال آسیا مطبوعات ورزشی بیشتر به برد پرگل! پرسپولیس در برابر نفت محمودآباد (اصلا مگر محمودآباد هم نفت داره؟) و همچنان و هنوز به گل آفساید آن تیم در داربی می پردازند این تیم بی حاشیه به قهرمانی آسیا فکر می کند. موفقیت و قهرمانی ابراهیم زاده در لیگ برتر یا آسیا می تواند اتفاق مثبتی در فوتبال ایران باشد. اما حتی قبل از آن نیز باید به احترام این تیم به خاطر ارائه فوتبالی ورای سطح فوتبال ایران، کلاه از سر برداشت.
