غالب کسانی که مبارزه برای رفع نیازهایشان را پشت سر گذاشته اند، فقط به این علت که مایه اندک دارند، در واقع به اندازه کسانی ناراضی اند که هنوز به منظور رفع نیازهای خود با مشکلات دست و پنجه نرم می کنند. خلآ درونی، کسالتباری تخیل و فقر ذهنی، آنها را به سوی جمع می راند. جمعی که خود از اینگونه افراد تشکیل شده است. زیرا هر کس از همانند خویش لذت می برد. آنگاه با هم به سوی تفریح و سرگرمی می روند و آن را نخست در لذات حسی، خوشگذرانی های گوناگون و سرانجام در عیاشی افسار گسیخته می یابند.
در باب حکمت زندگی / آرتورشوپنهاور
