Roger Waters

هنوز طعم "دیوار" زیر دندانم است. هنوز مبهوت اجرای پیرمرد هستم که کمتر از ده متر با او فاصله داشتم.

کاش فقط " کرختی خوشایند"  نبود. کاش "برش آخر" را می زد و می رفت.